Korkucam ama..

Dün akşam yemek yememek için türlü bahaneler uydururken komşumuzun çocuklarının sesini duyunca kapıya fırladı Tuna..Kapı önünde biraz oyalandıktan sonra bi baktım bizimki ayakkabılarını çıkartıp içeri girme uğraşında..Tunacım yemek yiyecegiz hadi gel lütfen demelerim tahmin edeceğiniz gibi hiç bir etki yaratmadı üzerinde, gayet gözlerimin içine baka baka girdi içeri.. Ben de bari yemek hazır olana kadar oynasın dedim.. Yemek hazır olunca gittim çağırdım gelmedi, Elif ben birazdan gönderirim dedi ona da tamam dedim geldim. Bekledim biraz baktım bizimkinin geleceği yok tekrar gittim bu sefer elinde bir puzzle geldi..Emniyet'in çocuklar için hazırladığı bir puzzle, üstünde bir polis var tahtanın önünde çocuklara ders anlatıyor..Yemek yerken (evet maalesef dün aksam bununla yemek yedi) bununla bayağ oynadı..Daha sonra yatıcam dedi süt ısıttım kitapların hepsini okuduktan ve bir biberon sütü bitirdikten sonra bu aralar hep olduğu gibi gene cin kesildi ayaklandı..ben Kaan'ın verdiği oyuncakla oynıcamm dedi..Puzzle da diyemiyor pluizz diyor :) gitti getirdi yatağın içine döktü. Biraz yaptıktan sonra anne ben polisten korkuom dedi :) neden korkuyorsun korkacak birsey yok ki dedim yok ama korkucaaamm dedi.. o kadar oynadıktan sonra simdi neden biranda korkutuğunu anlayamadım, gülesim de geldi ama yüzündeki ifadeyi görünce de oyy kuzucumm oldum..Bununla oynamayalım o zaman dedik hoppp kaldırdık..

Tuna'nın böyle biranda ortaya çıkan korkuları oluyor. Samsun'a giderken de uçaktan korkmaya başlamıştı. Hatta dönüşte çok ağladı ababa, otübüs diye ama zorla ikna ettik de uçağa binerken de uçaktayken de çok problem çıkarmadı. Hatta yemek gelince keyfi yerine geldi yemekten bile yedi..